نگرش و فرایند دیالکتیکی در ترسیم الگوی جامع و تفصیلی پیشرفت اسلامی ایرانی

Abstract

الگوی جامع و تفصیلی پیشرفت اسلامی ایرانی، پیش‌نیاز دست‌یابی به آرمان‌های متعالی حیات طیبه‌ی فردی و اجتماعی در سطح فرد و جامعه در راستای احیای تمدن نوین اسلامی است. غایت پیشرفت حد‌اکثری، دست‌یابی به صحیح‌ترین، ژرف‌ترین و کامل‌ترین شناخت از پروردگار، خلیفه‌ی وی، جامعه‌ی انسانی، تاریخ و سرشت تمدن‌ها و چگونگی نقش‌آفرینی فرهنگ‌های گوناگون به موازات تحول‌آفرینی باورها، ارزش‌ها و سنن الهی است. فاعل شناسا در این رویکرد، خود انسان و متعلق شناسایی نیز هموست؛ غایت معرفت، هرچه بیش‌تر صبغه‌ی الهی‌یافتن انسان در تمام ساحت‌های فردی، ملی و بین‌المللی است. مهم‌ترین نکته و مؤلفه‌ی نقش‌آفرین در شکل‌دادن به الگوی پیشرفت اسلامی-ایرانی، ضرورت حیاتی پردازش نظریه‌ی عام پیشرفت الگوست. بعد از پردازش این نظریه‌ی پشتیبان، در همان‌حال‌که این نظریه از سوی تمام اندیشکده‌های موجود و آتی استفاده می‌شود، در راستای غنی‌سازی و ژرفابخشی به آن، سازوکاری برای داد‌و‌ستد مستمر و دیالکتیکی (رفت ‌و ‌برگشتی) تجربه‌ها بین کارگروه‌های مبانی و مسائل همه‌ی اندیشکده‌ها (برای بررسی‌های تخصصی‌تر) تعریف می‌شود.