شعر محیط زیستی

Abstract

شبانگاه بر طرفِ اروند رودیکی مرغ دریا بیامد فرود پر و بالش آلوده از نفتِ خام تنش داغ چون کورۀ سرخ فامنه در نای نیروی آواز داشتنه بال و پری بهرِ پرواز داشتتب آلوده و زار و بیمار بودبه دردِ شگفتی گرفتار بود بط نفت آلوده پرپرزنان به یارش چنین گفت از هولِ جان ببین حالت پرّ و بال مرا که دریایی احوال و حالِ مراشَوَم بی‌گنه کشته در راهِ جنگبه جنگ آفرین باد نفرین و ننگندانسته امروز بهرِ شنابیفراشتم بال و پر در هوا پس آنگه ز اوج هوا چون عقاب فرود آمدم روی امواجِ آبولی آب در دیده‌ام تار بود در آن آب بویی دلازار بود کران تا کران روی دریای پاک شده چرب و آلوده و بویناکبر آن سطحِ موّاج پیروزه فام روان بود سیلابی از نفت خام چو در آب دریا شدم غوطه‌ورمرا گشت سنگین از آن، بال و پراز آن پس شنا کردنم کُند شدتپش‌های دل، دمبدم تند شدولیکن به ناچار راندم به پیش ندانسته رفتم پی مرگِ خویشاز آن موج‌های پر از قیر و نفتتوان از تن و نورم از دیده رفت پر و بالِ پروازم از کار ماند