تغییرات کورتیزول و آنزیم های بیوشیمیایی در سلول های کبد تاسماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus) تحت استرس دمایی در حضور القاکننده هایHSP

Abstract

مقدمه: کورتیزول یکی از مهمترین عوامل موثر در کنترل استرس است. از طرفی، مکانیسم‌ شناخته‌شده دیگری که از سلول‌ها در برابر استرس‌های گوناگون حفاظت می‌کند و با کورتیزول مرتبط می‌باشد پاسخ به شوک حرارتی است که منجر به القاء سنتز پروتئین‌‌های شوک حرارتی یا HSP می‌شود. با تقویت سیستم دفاعی ماهیان خاویاری در برابر استرس‌های محیطی مانند تنش دمایی، می‌توان ذخایر آن‌ها را حفظ کرد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه، سلول‌های بافت کبد ماهی خاویاری استرلیاد (Acipenser ruthenus) استخراج و در فلاسک کشت داده شد. از نوپال اندورانس (Pro-Tex®)، آمیگدالین و مشتق پیرازولی (SZ) به عنوان القاکننده‌های HSP (HSPi) استفاده شد. جهت زیست‌پذیری و تعیین دوز بهینه تست MTT (3- (4،5-دی متیل تیازول-2 یل)-2،5 دی فنیل تترازولیوم بروماید) صورت گرفت. فعالیت کورتیزول و آنزیم‌های بیوشیمیایی در سلول‌های کبد تحت تنش دمایی ( 18، 22 و °C 26) در حضور و عدم حضور ترکیبات HSPi آنالیز شد. نتایج: سنجش MTT نشان داد سلول‌هایی که ترکیبات HSPi دریافت نمودند، موجب افزایش بقاء شدند. آن‌ها توانستند کورتیزول را به طور خاص به صورت جداگانه یا در ترکیب با استرس افزایش دهند. آمیگدالین فعالیت آنزیم‌های بیوشیمیایی را کاهش داد. بحث و نتیجه‌گیری: فرار از آپوپتوز در شرایط استرس یک استراتژی اساسی برای بقای سلول می‌باشد. با توجه به نقش کورتیزول و ارتباط آن با HSP در شرایط استرس محیطی، می‌توان نتیجه گرفت که تیمار سلول‌ها با ترکیبات HSPi می‌تواند سلول‌ها را در برابر استرس مقاوم کرده و اثرات مضر ناشی از استرس را معکوس کند و در نهایت باعث افزایش بقاء شود.