بدهی‌های عمومی؛ دوست‌دار محیط‌زیست یا تخریب‌کننده آن؟ نقش آستانه‌ای رانت منابع طبیعی و کنترل فساد

Abstract

بدهی‌های عمومی می‌تواند از طریق مکانیسم‌های مختلف، از جمله کنترل فساد و رانت منابع طبیعی، سطح کیفیت محیط‌زیست را در کشورهای جهان متأثر کند. در این راستا، این مطالعه با به‌کارگیری یک مدل رگرسیون پانل آستانه‌ای و استفاده از ضریب ظرفیت بار (LCF) به‌عنوان شاخص ارزیابی پایداری زیست‌محیطی به تجزیه و تحلیل اثر بدهی‌های عمومی بر کیفیت محیط‌زیست در 67 کشور جهان بین سال‌های 2002 تا 2022 و با توجه به اثرات آستانه‌ای رانت منابع طبیعی و کنترل فساد پرداخته است. نتایج نشان می‌دهد که حد آستانه‌ای سهم رانت کل منابع طبیعی از GDP، 385/12 درصد و حد آستانه‌ای شاخص کنترل فساد، 882/0 است. در مدل با متغیر آستانه‌ای رانت منابع طبیعی، اثر بدهی‌های عمومی در رژیم نخست بی‌معنا، اما در رژیم دوم، منفی است. در مدل با متغیر آستانه‌ای کنترل فساد نیز، اثر بدهی‌های عمومی در رژیم نخست منفی، اما در رژیم دوم، مثبت است. بر این اساس می‌توان گفت که رانت منابع طبیعی و کنترل فساد، نقش مهمی در نوع و شدت اثرگذاری بدهی‌های عمومی بر پایداری زیست‌محیطی دارد. بر اساس سایر نتایج، سرانه مصرف انرژی و تراکم جمعیت، اثر منفی و معنادار بر LCF داشته‌اند و فرضیه زیست‌محیطی منحنی ظرفیت بار (LCC) مورد تأیید قرار می‌گیرد.