تأثیر توسعه مالی و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی بر مصرف انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران

Abstract

روند فزاینده مصرف انرژی، کاهش منابع سوخت‌های فسیلی و بیش از حد کره زمین از عوامل کلیدی و مهم در گرایش کشورها به استفاده از انرژی‌های نو و تجدیدپذیر به ‌عنوان جایگزینی مناسب برای سوخت‌های فسیلی محسوب می‌شود. انرژی تجدیدپذیر علاوه بر ظرفیت ویژه‌ای که برای رشد اقتصادی پایدار دارد، با تنوع‌بخشی به سبد انرژی کشور، امنیت انرژی را افزایش می‌دهد و می‌تواند با کاهش آلودگی هوا در حفاظت از محیط‌زیست تأثیرگذار باشد. ازآنجایی‌که توسعه مالی و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی نقش مؤثری در مصرف انرژی تجدیدپذیر دارد. این مطالعه به بررسی تأثیر این دو عامل (توسعه مالی و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی) بر مصرف انرژی تجدیدپذیر با استفاده از مدل خودرگرسیونی با وقفه توزیعی طی دوره زمانی ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۹ می‌پردازد. نتایج حاکی از آن است که تأثیر هر دو عامل توسعه مالی و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی بر مصرف انرژی تجدیدپذیر هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت مثبت و معنادار است.