شناسایی و اولویت‌بندی عوامل اقتصادی مؤثر بر بروز نارضایتی‌های اجتماعی (موردمطالعه شهروندان تهران)

Abstract

نارضایتی اجتماعی از جمله مهم­ترین اولویت های امنیتی برای مراجع تصمیم­گیر حاکمیتی و دستگاه­های اجرائی است. چه اینکه شناسائی عوامل موثر بر بروز نارضایتی به نحو وثیقی می‌تواند در مدیریت این چالش و جلوگیری قرار گرفتن نارضایتی اجتماعی بر بسترهای سیاسی و بازیگران خارجی موثر باشد. در این میان یکی از عمده‌ترین ریشه‌های بروز نارضایتی را می‌توان در حوزه اقتصاد و معیشت مشاهده نمود. بر این اساس هدف اصلی این پژوهش؛ شناسایی و اولویت‌بندی عوامل اقتصادی مؤثر بر بروز نارضایتی اجتماعی هست. این پژوهش به لحاظ طبقه‌بندی برمبنای هدف، کاربردی است و به لحاظ طبقه‌بندی برمبنای روش یک تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق برای بررسی عوامل اقتصادی موثر بر نارضایتی را شهروندان تهرانی تشکیل می‌دهند. نمونه‌گیری این پژوهش از روش تصادفی ساده (در دسترس) و حداقل حجم نمونه موردنیاز با توجه به فرمول کوکران برابر 384 نفر محاسبه شده است. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش پرسشنامه‌های استاندارد بوده که روایی آن‌ها از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی آن‌ها نیز از طریق ضریب آلفای کرون باخ و پایایی ترکیبی مورد تائید قرار گرفت. داده‌های گردآوری‌شده از طریق نرم‌افزار spss و Smart-PLS مورد تحلیل قرار گرفتند و با کمک مدل‌سازی معادلات ساختاری فرضیه‌های تحقیق بررسی شدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد؛ عوامل اقتصادی نامطلوب از قبیل بیکاری، رکود، تورم، ‌فقر، افزایش شکاف طبقاتی، کاهش ارزش پول ملی و رانت بر بروز نارضایتی اجتماعی در شهر تهران تأثیر دارند.