تأثیر مخرب نفوذپذیری و وجود ترک های حرارتی اولیه بر بتن دریایی درجا و ارائه راهکارهای مناسب

Abstract

نفوذ پذیری و وجود ترک های اولیه مهمترین عوامل مؤثر بر تخریب تدریجی بتن دریایی بوده که به عنوان نخستین فاکتورهای تأثیر مواد شیمیایی موجود در آب دریا بر بتن و همچنین خوردگی میلگردها شناخته می شود. به عبارتی چنانچه راهکارهایی ارائه گردد که نفوذپذیری بتن تا حد امکان کاهش یابد، میزان اثر مخرب مواد شیمیایی به ویژه کلرایدها به شدت کاهش خواهد یافت. معمولاً بتن پیش ساخته مورد استفاده در سازه های دریایی به دلیل وجود دقت زیاد در طراحی و مناسب بودن شرایط محیطی کارخانه به صورت اصولی اجرا گردیده و بالاترین مقاومت و بیشترین پایایی را در دراز مدت خواهد داشت، اما این مسأله در مورد بتن دریایی درجا به دلیل عدم وجود شرایط مناسب صدق نمی­کند. از این رو در این مقاله ابتدا عوامل مؤثر بر افزایش نفوذپذیری و ایجاد ترک های اولیه در بتن و چگونگی پیشرفت خرابی ناشی از وجود ترک ها و نفوذپذیری ارائه می­گردد. سپس در ادامه راهکارهایی جهت اجرای اصولی بتن دریایی درجا و همچنین راهکارهایی جهت کاهش اثرات زیانبار نفوذ کلرایدها، سیکل های یخ زدن-آب شدن، تبلور نمک ها و هوازدگی بتن دریایی که ناشی از نفوذپذیری می­باشند، پیشنهاد خواهد گردید.