رویکردی انسان شناختی به: گفتمان میراث طبیعی و گردشگری روستایی

Abstract

گردشگری روستایی به عنوان یک سوژه فرهنگی , مقوله­ی جدیدی است که حاصل گفتمان مدرنیته و دنیای متجدد امروزی است؛ اما مطالعه حیات اجتماعی طبیعت و روابط میان انسان و طبیعت بسیار قدیمی است و تاریخچه­ای بیش از علم مردم­شناسی دارد، آنگونه که در طی قرون متمادی، علوم مختلفی چون جغرافیای­انسانی، بوم­شناسی فرهنگی و قوم­شناسی زیستی، از مطالعه روابط میان انسان و طبیعت نشو و نما یافته است. اگر بپذیریم یکی از مهمترین انگیزه های گردشگران روستایی استفاده از چشم اندازها و میراث طبیعی است, پرداختن به ابعاد نظری میراث طبیعی می تواند سیاستگذاران گردشگری را در تدوین برنامه ها کمک کند. زیرا همانگونه که ذکر شد گردشگری روستایی از عمر چندانی برخوردار نیست و کمتر به ابعاد نظری آن پرداخته شده است.