تحلیل عکس‌العمل‌ها و استدلال‌های مخالف با راهبرد‌های توسعه پس از انقلاب اسلامی

Abstract

راهبردهای توسعه­ای متفاوت و گاه متضادی در ایرانِ پس از انقلاب اسلامی طراحی و اجرا شده­است که پیامدهای فراوانی در جامعه ایجاد کردند. عکس­العمل­ها و استدلال­های زیادی در مقابل این راهبردها شکل گرفت که برخی از استدلال­های مخالف، نفوذ بیشتری یافتند و راهبردهای توسعه را به حاشیه راندند. هدف اصلی مقاله عبارت است از تشریح عکس العمل ها و استدلال های مخالف با راهبردهای اجرا شده پس از انقلاب اسلامی. به عبارتی در این مقاله تلاش شده است استدلال­ها، طرح­ها و شگردهای مخالفین راهبرد­های توسعه پس از انقلاب اسلامی (تعدیل ساختاری، جامعه مدنی) تحلیل شوند. در این مقاله بر اساس نظریه آلبرت هیرشمن: خطابه ارتجاع: انحراف، بیهودگی، مخاطره و با روش تحلیلی – اسنادی، شگردها و استدلال­های مخالفین راهبردهای توسعه واکاوی شده­اند. یافته­ها نشان می­دهد استدلالِ بیهودگی بیش از سایر استدلال­ها راهبرد تعدیل ساختاری را به حاشیه راند، استدلال مخاطره، بانفوذ­ترین استدلالی بود که سرانجام راهبرد جامعه مدنی را به انزوا کشاند.