تحلیل پدیدارشناختی تجربۀ زیستۀ کارکنان اورژانس 115 در زمینۀ امدادرسانی به تصادف‌های جاده‌ای «مطالعۀ موردی پایگاه امدادی بم»

Abstract

تصادف‌های جاده‌ای از مهم‌ترین عوامل مرگ‌ومیر در جهان است که سالانه جان افراد زیادی را می‌گیرد. هدف این پژوهش، بررسی پدیدارشناختی تجربۀ زیستۀ کارکنان اورژانس 115 شهر بم در جهت امدادرسانی به آسیب‌دیدگان تصادف‌های جاده‌ای است. روش تحقیق، کیفی با رویکرد پدیدارشناسی است. جامعۀ آماری شامل همۀ مسئولان و کارکنان اورژانس 115 در این شهر است. نمونه‌گیری براساس روش نمونه‌گیری هدفمند و برابر با تعداد 25 نفر و هدف از آن دستیابی به اشباع نظری بوده است. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از کدگذاری باز، محوری و گزینشی بوده است. نتایج حاکی از آن است که ناهماهنگی بین‌سازمانی، ناآگاهی در مواجهه با مخاطرات و ضعف تجهیزاتی- ارتباطی مهم‌ترین مشکلی است که در زمینۀ امدادرسانی تجربه کرده‌اند. همچنین مسائلی همچون مسافت زیاد بین پایگاه‌ها، بی‌تجربگی برخی نیروهای تازه‌کار، بی‌انگیزگی و تجهیزات فرسوده از مهم‌ترین مسائل و مشکلات خدمات فوریت‌های پزشکی پیش‌بیمارستانی در این شهر است. نتیجه‌گیری کلی تحقیق حاکی از آن است که تجهیز آمبولانس‌ها و تجهیزات پزشکی به‌همراه به‌روزرسانی سیستم اطلاعاتی مانند موبایل‌های ماهواره‌ای و هماهنگی بین سازمان‌های راهور، هلال احمر و آتش‌نشانی اولویت خدمات امدادرسانی جاده‌ای است.