تحلیل کنش‌های گفتاری سرل در خطبه‌ قاصعه از منظر کاربرد‌شناختی زبان

Abstract

واکاوی متون دینی برای رمزگشایی متون دینی از نظر کاربردشناختی زبان به‌صورت توصیفی-تحلیلی در این پژوهش به‌منظور تحلیل کنش‌های گفتاری پنج‌گانه سرل (1969) در خطبه قاصعه از نهج‌البلاغه انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل خطبه 192 (قاصعه) با موضوع دوری‌جستن از شیطان و تکبر در نهج‌البلاغه بر اساس طبقه‌بندی کارگفت‌های سرل انجام شده است. نتایج حاصل از این بررسی نشان می­دهد که امام علی (ع) در این خطبه از نهج‌البلاغه، به ترتیب فراوانی و بسامد، از کنش‌ها­ی گفتاری ترغیبی و اظهاری به میزان زیاد و از کنش‌های عاطفی، تعهدی و اعلامی به میزان کمتر، در جهت انتقال پیام به مخاطب به صورتی حکمت‌آمیز بهره گرفته است. نتایج این تحلیل نشان می‌دهد که امام علی (ع) به دلایل موقعیتی و سیاسی آن زمان بیشتر کارگفت‌های ترغیبی و اظهاری را استفاده نموده است. زیرا ارائه این خطبه در زمانی بوده که ایشان هدف موعظه و پند و اندرز داشته‌اند.