تأثیر کیفیت‌های محیط بر امنیت ادراک‌شدۀ ساکنان، با تأکید بر مؤلفه‎‌های نسل اول و دوم CPTED نمونۀ موردی: محلات بافت فرسودۀ شهر سنندج

Abstract

داشتن حس امنیت در فضای شهری از عوامل متعددی سرچشمه می‌گیرد که مهم‌ترین آنها، عوامل محیطی است. هدف از این پژوهش، بررسی مؤلفه‌های تأثیرگذار بر امنیت ادراک‌شده در محلات بافت فرسودۀ شهر سنندج، مطابق با اصول نسل اول و دوم نظریۀ CPTED و ارائۀ راهکارهای بهینۀ محیط مصنوع برای کاهش جرائم شهری است. برای بررسی تفاوت امنیت محلات از آزمون واریانس یک‌طرفه، برای سنجش سطح اثرگذاری متغیرهای مستقل از تحلیل رگرسیون و برای مقایسۀ تعقیبی میانگین کیفیت‌های تأثیرگذار بر امنیت از آزمون Tukey در نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. در پایان، در نرم‌افزار GIS اقدام به پهنه‌بندی امنیت محلات شده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهند اگرچه محلات هدف، همه در بافتی همگن قرار دارند، تفاوت در کیفیت‌های محیطی موجب بروز سطوح متفاوتی از امنیت ادراک‌شده شده است. به‌گونه‌ای که محلۀ قطارچیان با آمارۀ واریانس 82/2 و سطح معنی‌داری 000/0 بیشترین و محلۀ قلاچوارلان با آمارۀ واریانس 27/2 و سطح معنی‌داری 000/0 کمترین امنیت ادراک‌شده را دارند. نتایج همچنین نشان داده‌اند حمایت از فعالیت‌ها و نظارت طبیعی با ضرایب بتای 265/0 و 167/0 و سطح معنی‌داری 000/0 از فاکتورهای نسل اول و آستانۀ ظرفیت و فرهنگ جمعی با ضرایب بتای 280/0 و 246/0و سطح معنی‌داری 000/0 از فاکتورهای نسل دوم، بیشترین میزان اثرگذاری را داشته‌اند که لازم است برای برقراری امنیت لازم در این محلات به آنها توجه بیشتری شود.