تقریری نوین از گستره قدرت الهی با رویکرود هستی‌شناختی در آموزه‌های صحیفه سجادیه

Abstract

بحث درباره خداوند و صفات او نزد فیلسوفان و متکلمین، همواره از دغدغه‌های محوری محسوب می‌شود. مباحث پیرامون صفات الهی، به‌معنای صفات و اثبات آن برای خداوند و نیز بیان برخی شبهات مرتبط، به‌ویژه درباره گستره قدرت الهی، ناظر است. هدف پژوهش حاضر پرداختن به صفت قدرت الهی است. پرسش اصلی عبارت است از این‌که آیا می‌توان از تقریر کران‌ناپذیری قدرت الهی مطابق مستندات صحیفه سجادیه دفاع نمود؟ در این پژوهش، تلاش شد تصویری از قدرت الهی و به دنبال آن تصویری که از نظام هستی از گفتمان مناجات‌گونه امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه می‌توان استنباط کرد، بیان شود. در این رابطه استدلال این پژوهش بر دو تحلیل زبانی و تحلیل فلسفی مبتنی است. حاصل تحلیل زبانی و فلسفی برخی از مستندات ارائه شده از فقرات صحیفه سجادیه، تصویری کران‌ناپذیر از قدرت الهی است. از این رو، نتیجه پژوهش حاضر بیان‌کننده بازخوانی معنایی از گستره قدت الهی است که در این بازخوانی، گستره قدرت الهی به‌عنوان کران‌ناپذیری خداوند در فعل تعیین می‌شود. روش پژوهش در مقاله حاضر توصیفی- تحلیلی است و محققان با مراجعه به صحیفه سجادیه، مسئله مورد پژوهش در این تحقیق را مورد بررسی و ارزیابی قرار داده‌اند.