نقش تعدیل‌کنندۀ صمیمیت زناشویی، سازگاری زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و تعهد زناشویی در رابطۀ بین سبک زندگی اسلامی با ثبات ازدواج و احساس مثبت به همسر

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل‌کنندۀ صمیمیت زناشویی، سازگاری زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و تعهد زناشویی در رابطۀ بین سبک زندگی اسلامی با ثبات ازدواج و احساس مثبت به همسر زنان شهر قم بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و از طریق تجزیه‌وتحلیل رگرسیون و روش ورود داده‌ها در رگرسیون، روش رگرسیون تعدیلی بود. جامعۀ آماری این پژوهش، کلیۀ زنان متأهل شهر قم در سال 1401 بودند، و 201 نفر به‌صورت تصادفی سیستماتیک به‌عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های سبک زندگی اسلامی، شاخص بی‌ثباتی ازدواج، احساسات مثبت نسبت به همسر،ادراک انصاف در روابط زناشویی، تعهد زناشویی، صمیمیت زناشویی و سازگاری زناشویی استفاده شد. همچنین برای بررسی فرضیه‌های پژوهش از روش تحلیل همبستگی و رگرسیون تعدیلی استفاده شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که رابطۀ بین سبک زندگی اسلامی و احساس مثبت نسبت به همسر معنادار است. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده در این پژوهش مشخص شد که از بین متغیرهای تعدیل‌گر تعهد زناشویی، صمیمیت زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و سازگاری زناشویی در رابطۀ بین سبک زندگی اسلامی و احساس مثبت نسبت به همسر و ثبات ازدواج، فقط سازگاری زناشویی به‌عنوان متغیر تعدیل‌گر در رابطۀ سبک زندگی اسلامی و ثبات ازدواج تأثیرگذار بود.