اثر افزایش سن و تجربه والیبال بر عملکرد تکلیف هماهنگی دودستی مداوم

Abstract

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر افزایش سن و تجربه والیبال بر عملکرد تکلیف هماهنگی دودستی مداوم بود. بدین منظور 90 آزمودنی زن و مرد که همگی راست دست بودند، از میان سه رده سنی جوانان(بین 18-40 سال)، میان­سالان(40-60 سال)، و سالمندان(60 سال به بالا) و دو گروه والیبالیست (با سابقه 2 سال والیبال) و گروه غیرفعال به­طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش دستگاه آزمون هماهنگی دودستی مدل 32532 ساخت شرکت Lafayette بود. اجرا شامل 5 کوشش و هر کوشش شامل حرکت نشان­گر در مسیر شکل ستاره که به­صورت یک دور ساعت­گرد و بلافاصله پادساعت­گرد بود. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک­طرفه نشان داد که بین سه رده سنی جوانان، میان­سالان و سالمندان تفاوت معناداری وجود دارد (<em>p</em><0/01). همچنین آزمون <em>t</em> مستقل نشان داد که بین گروه والیبالیست و گروه غیرفعال در هر سه رده سنی جوانان (<em>p</em><0/05)، میان­سالان (<em>p</em><0/01) و سالمندان (<em>p</em><0/01) تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین نتیجه گرفته می­شود که با افزایش سن عملکرد هماهنگی دودستی مداوم افراد دچار اختلال می­شود. نتایج نشان داد که تجربه و تمرین والیبال در هر سنی به­عنوان یک متغیر مثبت و تأثیرگذار، سبب بهبود عملکرد هماهنگی دودستی می­شود، لذا تجربه و تمرین والیبال در افراد مسن­تر سبب جلوگیری از افت پیش­رونده عملکرد هماهنگی دودستی مداوم در اثر افزایش سن می­شود.