تأثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای دختران دارای معلولیت شنوایی

Abstract

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر یک دوره تمرین پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای دختران دارای معلولیت شنوایی بود. بدین منظور 16 دختر 13 تا 16 سال معلول شنوایی در دو گروه مساوی (ناشنوا: 12/1±12/14 سال، کم شنوا: 03/1±25/14، قد گروه کم شنوا: 75/5±145 سانتیمتر، قد گروه ناشنوا: 67/5±25/145 سانتیمتر) داوطلب انتخاب شدند. ابتدا قبل از اجرای پروتکل تمرینی تعادل ایستای آزمودنی‌ها با استفاده از آزمون تعادلی لک لک و تعادل پویا با استفاده از آزمون تعادلی Y اندازه‌گیری شد. سپس گروه­ها تمرینات پیلاتس را به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه (هر جلسه 60 دقیقه) انجام دادند. از آزمون­های آماری t وابسته و مستقل به منظور تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج آزمون t وابسته در هر دو گروه اختلاف معنی­داری بین نتایج پیش‌آزمون و پس‌آزمون تعادل ایستا و پویا را نشان داد در حالیکه بین تأثیرات تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای دختران کم شنوا و ناشنوا تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می‌توان گفت که تمرینات پیلاتس منجر به بهبود تعادل در افراد دارای معلولین شنوایی می‌شود به طوری که در رسیدن به اهداف مختلف از جمله بهبود عملکرد ورزشی، بهبود آسیب‌ها، بهبود سلامتی و آمادگی جسمانی بکار گرفته می‌شود. بنابراین متخصصان و مربیان تربیت بدنی معلولین شنوایی در کنار سایر روش‌های تمرینی و با توجه به تأثیرات این تمرینات در حوزه پاتولوژی و بازتوانی و بهبود عملکرد می‌تواند از آن سود ببرند.