تبیین زن‌آزاری با تأکید بر نقش میانجی‌گری نگرش به حقوق و تکالیف زوجین در مدل حداقل مربعات جزئی

Abstract

اهداف: بررسی عوامل مؤثر بر زن‌آزاری با تأکید بر نقش میانجی‌گری نگرش زوجین به حقوق و تکالیف زوجین در بین زنان و شوهران در آذرشهر تبریز بود. روش مطالعه: پیمایشی، توصیفی و تبیینی و جامعه آماری شامل کلیه زنان و شوهران در خانوارها و نیز مرکز اورژانس اجتماعی آذرشهر بود. حجم نمونه شامل 50 نفر زن یا شوهر بود که با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای، چندمرحله‌ای، خوشه‌ای و تصادفی سیستماتیک از میان اعضای جامعه آماری انتخاب شد. روش جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه محقق‌ساخته و نیز پرسش‌نامه استاندارد همسرآزاری بود. با توجه به کم بودن حجم نمونه برای تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد تفاوت جنسیت، میزان تحصیلات، درآمد، میزان زن‌آزاری، نگرش‌ها، تجربه کودکی خشونت خانگی، دلایل زن‌آزاری بین پاسخ‌گویان خانوارها و اورژانس اجتماعی معنادار نبود؛ لیکن سن و تعداد فرزند در پاسخ‌گویان اورژانس به‌طور معنادار بالاتر بود. مدل تبیینی نشان داد نگرش‌های نادرست 29 درصد و تجربه کودکی خشونت خانگی 23 درصد بر زن‌آزاری تأثیر مستقیم دارد. تجربه کودکی خشونت خانگی با میانجی‌گری نگرش‌های نادرست، 22 درصد بر زن‌آزاری تأثیر مستقیم دارد. تحصیلات همسر 29 درصد بر زن‌آزاری تأثیر معکوس دارد. درآمد زوجین 23 درصد بر زن‌آزاری تأثیر معکوس دارد. درآمد زوجین به‌ عنوان متغیر تعدیل‌گر، تأثیر مستقیم نگرش‌های نادرست بر زن‌آزاری را 31 درصد کاهش می‌دهد. نتیجه‌گیری: افزایش آگاهی زوجین درباره حقوق و تکالیف خود باعث کاهش رفتار زن‌آزاری خواهد شد و از طرفی، توسعه اجتماعی- اقتصادی خانواده می‌تواند بر کاهش زن‌آزاری تأثیر بازدارنده داشته باشد.