امکان سنجی نظامی سازی فضای ماورای جو از منظر حقوق بین الملل

Abstract

انسان از دیرباز آرزوی پرواز به فضای لایتناهی را داشته و به شدت مشتاق آن بوده است که اطلاعاتی دقیق و کامل از این عرصه داشته باشد تا بتواند در آینده آن را به سیطره خود در آورد.جنگ جهانی دوم و پیشرفت های تکنولوژی در عرصه نظامی که به تبع آن بدست آمد،صحنه نبرد رااز قلمروزمینی به قلمرو هوایی و سپس ماورای جومنتقل نمود که این امر درقالب جنگ سرد،دردوران پس از جنگ نیز ادامه پیدا کردوتصورات واندیشه های بشرازفضای ماورای جووحقوق حاکم برآن رابرای همیشه دگرگون ساخت.درمقاله حاضربا این حال اگرچه حقوق فضابه عنوان بخشی ازحقوق بین الملل،تابع قواعدعمومی حقوق بین الملل قرارمی دهد امانمی توان نقش دولت ها وقوانین ملی برفعالیت های فضایی را انکار نمود وسازمان ملل نیز اگرچه خود به عنوان یک مرجع بین المللی،اقدامات قابل توجهی در جهت وضع مقررات حاکم بر فضا ایفا می کند،لکن دائما دولت ها را به تصویب قوانین ملی فضا تشویق می نماید که این مسئله خود نمایانگر اهمیت قوانین ملی بر فعالیت های فضایی را بررسی نموده و راهکار های تفکیک ماهیت بین المللی و جنبه های از حقوق ملی و داخلی را به روش کتابخانه ای و با بررسی کنوانسیون ها و رویه های قضایی مرور نموده است.