تشکیل پرتفوی بر اساس کارایی حاصل از ریسک و بازده مبتنی بر توزیع با رویکرد تحلیل پوششی داده‌ها

Abstract

هدف: هدف پژوهش حاضر تشکیل پرتفوی بر اساس کارایی حاصل از ریسک و بازده مبتنی بر توزیع و تعیین کارایی با استفاده از رویکرد تحلیل پوششی داده‌ها است. در این مطالعه، با هدف تشکیل پرتفویی متشکل از دارایی‌های متنوع‌شده با درجات کارایی، نقش توزیع بازده در درجه کارایی دارایی‌های ریسکی نیز مورد مطالعه قرار می‌گیرد.روش‌شناسی پژوهش: در این مطالعه، عملکرد پرتفوی متنوع‌شده از درجه کارایی 28 شرکت در بازه زمانی سال‌های 1398 تا 1402 بر مبنای ارزش در معرض ریسک و ارزش در معرض ریسک شرطی حاصل از توزیع‌های احتمالی بازده با عملکرد پرتفوی کمینه واریانس مارکوویتز از نظر نسبت شارپ مورد مقایسه قرار گرفت. پس از برآوردهای حداکثر درستنمایی پارامترهای مدل، مقادیر ریسک هر سهم بر پایه هریک از توزیع‌های احتمال نرمال، کوشی و تجربی بازده محاسبه شد و در تحلیل پوششی داده‌ها، به‌منظور محاسبه درجه کارایی هر شرکت به‌کار گرفته شد.یافته‌ها: پرتفوی متنوع‌شده با درجه کارایی سهام، در هریک از معیارهای ارزش در معرض ریسک و ارزش در معرض ریسک شرطی نسبت به پرتفوی کمینه واریانس مارکوویتز عملکرد مطلوب‌تری دارد و توزیع احتمالی بازده در محاسبه ارزش در معرض ریسک/شرطی سهام، منجر به نتایج متفاوتی در عملکرد پرتفوی می‌شوند، به‌طوری‌که برآورد درجه کارایی شرکت‌ها بر پایه توزیع تجربی بازده و توزیع نرمال، عملکرد مطلوب‌تری را (از نظر نسبت شارپ) در مقایسه با توزیع کوشی و نسبت‌های نمونه‌ای ارایه می‌دهد.اصالت/ارزش افزوده علمی: در ادبیات موضوع، تشکیل یک پرتفوی کارا عموما با محاسبه اوزان دارایی‌ها در پرتفوی سهام انجام می‌شود، به‌گونه‌ای که نسبت شارپ در پرتفوی به بیش‌ترین مقدار خود برسد. در مطالعه حاضر، این فرضیه رقیب برای روش جاری طرح می‌شود که برای تشکیل یک پرتفوی سهام کارا، می‌توان اوزان پرتفوی را بر اساس میزان کارایی دارایی‌های ریسکی برآورد نمود.