موازین حقوق بشر و نقش آن‌ها در اصلاح سیاست جنایی ایران نسبت به پدیده خشونت کلامی

Abstract

خشونت کلامی به‌عنوان یکی از اشکال پیچیده خشونت روانی، تأثیرات عمیقی بر روابط اجتماعی و سلامت روان افراد می‌گذارد. از آنجا که این نوع خشونت در سیاست‌ جنایی کمتر موردتوجه قرار گرفته است لذا سؤال اصلی پژوهش این است که‌چگونه می‌توان با اصلاحات حقوقی خشونت کلامی را کاهش داد و به سمت سیاست‌های جنایی مبتنی ‌بر اصول حقوق بشری حرکت کرد؟هدف پژوهش، بررسی راهکارهای جایگزین مجازات‌های سنتی و انطباق آن‌ها با استانداردهای حقوق بشری است. این پژوهش با روش توصیفی_تحلیلی انجام شده است و یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که قوانین موجود از جامعیت کافی برای مقابله با انواع خشونت کلامی برخوردار نیستند.همچنین مجازات‌های سنتی با اصول حقوق بشری مغایرت داشته و می‌بایست چارچوب‌های عدالت ترمیمی در این زمینه جایگزین شوند. از آنجا که جایگزینی مجازات‌های کیفری با رویکردهای عدالت ترمیمی در مقابله با خشونت کلامی می‌تواند تأثیر بسزایی در کاهش آسیب‌های اجتماعی داشته باشد لذا از طریق میانجی‌گری، طرفین به گفت‌وگو می‌پردازند و اختلافات را حل می‌کنند. همچنین شرکت در برنامه‌های‌آموزشی، مهارت‌های ارتباطی و کنترل هیجانات را تقویت کرده و به کاهش رفتارهای خشونت‌آمیز در بلندمدت منجر می‌شود. از سوی دیگر الزام مرتکبین به خدمات اجتماعی نه‌تنها جبران خسارت است، بلکه حس مسئولیت‌پذیری را در آنان تقویت می‌کند. در مواردی که خشونت کلامی ناشی از مشکلات روانی است، ملزم کردن فرد به مشاوره یا درمان روانشناختی می‌تواند به رفع ریشه‌ای مشکلات کمک کند. پژوهش نشان می‌دهد که مجازات‌های کیفرگرا، که در قوانین ایران برای خشونت کلامی در نظر گرفته شده است، با اصول حقوق بشر مغایرت دارند.