بررسی کارایی نیتروژن و عملکرد دانه لوبیا سفید تحت کاربرد تلفیقی کودهای آلی و زیستی

Abstract

به منظور بررسی اثر تلفیقی کودهای آلی و زیستی بر خصوصیات زراعی و عملکرد دانه لوبیا سفید در منطقه نیاسر آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1394 انجام شد. فاکتور اول شامل چهار سطح کود زیستی، بصورت شاهد، نیتروکسین، کود زیستی فسفات بارور-2، ترکیب نیتروکسین + بارور و فاکتور دوم چهار سطح کود آلی شامل شاهد، کود دامی گاوی، کمپوست قارچ و ورمی­کمپوست بود. صفاتی مانند ارتفاع بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه، تعداد روز تا رسیدگی بوته، درصد نیتروژن، مقدار فسفر جذب شده توسط بوته و کارایی فیزیولوژیکی نیتروژن مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده از کودهای زیستی و آلی در مقایسه با عدم مصرف آنها به افزایش معنی دار اکثر صفات مورد ارزیابی منجر شد. اثر متقابل کاربرد کودهای آلی و زیستی بر صفات تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه، تعداد روز تا رسیدگی بوته، درصد نیتروژن، مقدار فسفر جذب شده توسط بوته و کارایی فیزیولوژیکی نیتروژن معنی­دار بود. به­طوری­که بیشترین کارایی فیزیولوژیکی نیتروژن به تیمار تلقیح با نیتروکسین + کود دامی گاوی با میانگین 25/0 کیلوگرم دانه تولید شده به کیلوگرم نیتروژن مصرف شده مربوط بود و کمترین مقدار آن با میانگین صفر به تیمار شاهد + شاهد اختصاص داشت. مقایسه میانگین صفات نشان داد که بیشترین عملکرد دانه با 3083 کیلوگرم در هکتار مربوط به مصرف کود ورمی­کمپوست و کمترین عملکرد دانه (2524 کیلوگرم در هکتار) مربوط به عدم مصرف کود (شاهد) بود. بنابراین مصرف توأم کودهای زیستی و آلی موجب بهبود کمی و کیفی صفات زراعی گیاه لوبیا سفید می­گردد.<br />