تأثیر گونه‌های تریکودرما بر رشد و جذب عناصر غذایی در گوجه‌فرنگی تحت تنش کم آبی

Abstract

تنش کم‌آبی به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل محدود‌کننده رشد گیاهی در سراسر جهان می‌باشد که جهت مقابله با این بحران راهکارهای متعددی از جمله استفاده از ریزجانداران محرک رشد گیاه نظیر <em>تریکودرما</em> پیشنهاد شده است. بنابر، این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سه گونه <em>تریکودرما</em> بر فاکتورهای رشدی گوجه فرنگی و نیز جذب برخی عناصر غذایی توسط گیاه در شرایط تنش کم­آبی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل گونه‌های قارچی T₁ (<em>Trichoderma</em> <em>longibrachiatum</em> KH) ، T₂(<em>T. longibrachiatum MA</em><em>) </em>، T₃(<em>T. harzianu</em><em>m</em>) ، NT₁ (شاهد منفی- بدون قارچ) و NT₂ (شاهد مثبت بدون قارچ ولی با تیمار کود شیمیایی) در سه سطح رطوبتی W₀ (بدون تنش آب) ، W₁ (تنش متوسط) و W₂ (تنش شدید) بود که در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش آبی، در تمامی تیمارها وزن خشک بخش هوایی و ریشه و همچنین جذب عناصر کاهش یافت. اما این کاهش در تیمارهای قارچی به مراتب کمتر بود. در شرایط بدون تنش آب (W₀)، تیمار قارچی T₁ و T₂جذب نیتروژن و فسفر و تیمار قارچی T₃ جذب آهن و روی را بطور معنی‌داری افزایش دادند. با تشدید تنش رطوبتی، اکثر پارامترهای اندازه‌گیری شده گیاه در تیمارهای قارچی به جز تیمار T1 کاهش یافت. در شرایط تنش شدید کم‌آبی (W2)، قارچ T1 منجربه افزایش وزن خشک بخش هوایی گیاه (8/32% )، جذب نیتروژن (7/62% )، فسفر (7/34% )، آهن (3/39 % ) و روی (6/47% )در مقایسه با شاهد منفی شد.