مقایسه‌ی کارایی مدل اکولوژیکی مخدوم و فائو برای برآورد توان اکولوژیکی کاربری کشاورزی و مرتع‌داری (مطالعه موردی: حوضه آبخیز آبهار خوزستان)

Abstract

<strong> </strong> این پژوهش با هدف مقایسه­ی کارایی مدل اکولوژیکی مخدوم و فائو برای برآورد توان اکولوژیکی کاربری اراضی مرتع­داری و کشاورزی در حوضه آبخیز آبهار خوزستان انجام پذیرفته است. پس از جمع­آوری اطلاعات مورد نیاز در روش مخدوم تجزیه و تحلیل، جمع­بندی و ارزیابی توان بصورت سیستمی انجام پذیرفت. سپس در روش فائو نیز پس از جمع­آوری اطلاعات، بررسی محدودیت­ها و سطوح توان هر یک از اجزاء واحد اراضی، نقشه استعدادهای اراضی ایجاد گردید. بر اساس روش مخدوم، 39/23 درصد منطقه دارای توان طبقه دو برای کاربری کشاورزی و میزان 17/22 درصد دارای توان طبقه سه برای همین کاربری و همچنین میزان 03/33 درصد دارای توان درجه 1 (طبقه 4 مدل) جهت کاربری مرتع­داری و 41/21 درصد دارای توان درجه 2 (طبقه 5 مدل) برای کاربری مرتع­داری می­باشد. در مدل فائو از کل مساحت منطقه مورد مطالعه به میزان 66/11 درصد دارای کلاس IV برای زراعت آبی و 26/11 درصد دارای تناسب کلاس IV برای زراعت دیم می­باشد و به میزان 08/77 درصد توان مناسب برای کاربری مرتع را دارا می­باشند. با جمع­بندی کلیه اطلاعات بدست آمده و تناسب حاصل دو روش تقریبا حدود 35 درصد اراضی حوضه دارای توان لازم جهت کاربری کشاورزی می­باشد و مابقی آن یعنی حدود 65 درصد مساحت کل عرصه جهت کاربری مرتع­داری مناسب است. همچنین در روش فائو میزان اراضی مناسب و دارای توان اکولوژیکی جهت کاربری کشاورزی نسبت به روش تجزیه و تحلیل سیستمی مخدوم کمتر است و در عوض به همین میزان به سطح کاربری مرتع­داری افزوده شده است.<br /> <br /> <strong> </strong>