حق حضانت فرزند، از شیرخوارگی تا رشد

Abstract

حق حضانت فرزند، از مسائل مهم فقهی است که با اختلاف بدوی روایات روبه‌رو است. این اختلاف، خصوصاً دربارۀ حضانت فرزند بعد از پایان دوران شیرخوارگی تا سن هفت سالگی، منشأ شکل‌گیری فتاوای متعددی شده است که باورمندان به هر یک، دیدگاه خود را برگرفته از ظاهر روایات می‌دانند. در این مقاله، علاوه بر بررسی و نقد این دیدگاه‌‌ها، با تکیه بر فهم عرفی از خطابات شارع و تبیین دقیق روایات مسأله، این دیدگاه‌ تقویت شده است که بعد از طلاق والدین، اولویت حضانت فرزند، اعم از دختر و پسر، تا هفت سالگی از آنِ مادر است؛ اهمیت این دیدگاه از آن روست که بر خلاف دیدگاه‌ مشهور بوده و در عین حال، منطبق با ظواهر ادله است. شرایط صاحب حق حضانت و تعیین آن در سایر مقاطع سنی فرزند و هم‌چنین الزامی یا غیر الزامی‌بودن حق حضانت نیز در این مقاله پیگیری و تبیین شده است.