بررسی مسئولیت کیفری اطفال زیر نه سال

Abstract

بزهکاری اطفال زیر نه سال با لحاظ تاثیر قوه تمییز بر مسؤولیت کیفری آنان از مسائلی است که مورد عنایت قانونگذار قرار نگرفته است. ماده 49 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 اطفال را از هرگونه مسؤولیت کیفری مبرا می داند. لیکن با توجه به مقرره مزبور می‏توان گفت که توجه به شرایط خاص کودک، هر گونه واکنشی را در مقابل او بدون درنظر گرفتن اصلاح و بازسازگاری وی نفی می کند. نوع پژوهش در این مقاله به صورت توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای-اسنادی است. آنچه از بررسی مباحث به عنوان نتیجه می‏توان ارائه نمود این است که گرچه قانونگذار هیچ تفکیکی بین صغار قائل نشده است؛ لیکن قوه تمییز که عامل مؤثری در تحمیل مسؤولیت کیفری به طفل قبل از بلوغ است و همچنین از یک سو رشد جزایی که لزوما در همه ی افراد همراه با بلوغ حاصل نمی شود و لزوم پیشگیری از ارتکاب جرم توسط این افراد، اقتضا دارد که اقدامات تربیتی و تأمینی در نتیجه ولایت قهری پدر در خصوص این افراد اعمال گردد؛البته اصلاح و بازپروری کودک نباید همراه با اقدامات خشونت آمیز باشد؛ چون در تأدیب این کودک هدف تشفی خاطر بزه دیده نمی باشد؛ بلکه هدف اصلاح و بازپروری کودک بزهکار می باشد.