بررسی احساس امنیت در فضاهای عمومی (پارک هرندی تهران)

Abstract

پارک‌هاازجمله مهم‌ترین فضاهای شهری هستند که نقش مهمی در کیفیت زندگی شهروندان دارند. در این میان ازجمله مهم‌ترین عواملی که نه‌تنها سبب دور شدن پارک‌ها از کارکرد اصلی خود می‌شود، بلکه به دلیل تأثیری منفی‌ای که بر استفاده شهروندان از این فضاها می-گذارد، باعث تشدید رفتارهای نابهنجار در این فضاها می‌شود؛ کاهش و فقدان احساس امنیت در این فضاها می‌باشد. این مقوله به‌خصوص در پارک‌های حاشیه‌ای و پارک واقع در بافت‌های فرسوده عمومیت بیشتری دارد. در همین راستا این پژوهش به دنبال بررسی احساس امنیت پارک هرندی تهران، به‌عنوان یکی از پارک‌های مسئله‌دار تهران، واقع در بافت فرسوده می‌باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن توصیفی – تحلیلی می‌باشد. گردآوری اطلاعات به دو روش کتابخانه‌ای و میدانی (پرسشنامه‌ای) بوده است. به دلیل در دسترس نبودن تعداد مراجعه‌کنندگان به پارک، حجم نمونه با روش در دسترس انتخاب و تعداد 189 پرسشنامه بین کاربران پارک توزیع‌شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده از آزمون‌های T-test، T با دو نمونه مستقل و همبستگی پیرسون در نرم‌افزارspssاستفاده‌شده است. میزان پایایی پرسشنامه‌ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ 793/0 به‌دست‌آمده است. نتایج این تحقیق نشان داده است که درمجموع کاربران پارک هرندی با توجه به سطح معناداری (000/0=sig) و همچنین مقدارمیانگیندر شاخص‌های موردبررسی، احساس امنیت بسیار پایینی دارند. همچنین از دیگر نتایج این تحقیق می‌توان به این موارد اشاره کرد:1- تفاوت احساس امنیت بین زنان و مردان 2- عدم همبستگی بین سن و احساس امنیت 3- همبستگی بین تحصیلات و احساس امنیت.