تحلیل وضعیت جرائم در شهر تهران

Abstract

در مطالعه حاضر به بررسی نظری و وضعیت جرائم شهری در شهر تهران پرداخته می شود.آمارها نشانگر رشد کمی و کیفی جرائم در شهر تهران در چند دهه گذشته م یباشد.روش تحقیق کتابخانه ای است و بخشی از داده های تحقیق از طریق تحلیل ثانوی و مطالعات پیشین بدست آمده است.رویکرد نظری تحقیق مبتنی بر رویکرد بی سازمانی اجتماعی که برگرفته از رویکرد نظری مکتب شیکاگو است اخذ شده است.در این رویکرد جرائم شهری با مسایلی مانند ناهمگونی، تراکم و بزرگی شهری ارتباط دارد. آمارها نشان م یدهد که حدود یک سوم از سرقت ها در کل کشور در تهران انجام م یگیرد، همچنین وضعیت میزان نزاع نشان م یدهد که استان تهران از بیشترین میزان این نوع جرائم در کشور برخوردار می باشد.مقایسه بین مناطق 22 گانه تهران نشان م یدهد که در 1388 بر اساس میزان جرائم 5گانه)یعنی قتل، سرقت، مفاسد اجتماعی، نزاع و جرائم مربوط به اموال( سرقت بیشتر از سایر جرائم در تهران رخ داده است و بیشترین میزان سرقت در مناطق 3و 4 است.پس از سرقت ، نزاع های فردی و جمعی منجر به ضرب و جرح با 24672 فقره در رتبه دوم قرار دارد.بیشترین میزان نزاع در منطقه 4صورت گرفته است.جرائم مربوط به مفاسد اجتماعی با 11002 فقره در رتبه سوم قرار دارد که عمدتاً در منطقه 6 با 981 فقره رخ داده است. جرائم علیه اموال و مالکیت در رتبه چهارم قرار دارند .بیشترین میزان این جرم در منطقه 12 شهرداری تهران با 11.3 درصد اتفاق افتاده است. این مشخصه به خاطر ماهیت بازاری این منطقه است.