بررسی رابطه توانمندی مدیریتی روسای کلانتری های تهران بزرگ و پیشگیری از جرم

Abstract

اداره امور سازمان‌ها و تلاش برای دست‌یابی به اهداف سازمانی نه تنها به منابع انسانی و مادی نیازمند است بلکه به عنصر مهمی دیگر که موفقیت سازمان‌ها را رقم زند محتاج است. این عامل مهم که در پژوهش حاضر به عنوان توانمندی مدیریت مطرح‌شده است رشد و بالندگی سازمان‌ها به‌ویژه نیروی انتظامی را متوجه خود ساخته است. از این منظر بررسی توانمندی مدیریتی در یگان‌های اجرایی و مأموریتی ناجا به خصوص در کلانتری‌ها آن هم در کلان‌شهر تهران می‌تواند راه‌گشای بسیاری از مشکلات مربوط به این حوزه در سطح ناجا و کشور باشد. ضمن اینکه این پژوهش در پی آن است تا به بررسی رابطه بین توانمندی مدیریتی در ابعاد مهارت تصمیم‌گیری، مهارت ارتباطی و وظیفه کنترلی و نظارتی رؤسای کلانتری‌ها و پیشگیری از جرائم که اصلی‌ترین مأموریت واحدهای انتظامی به‌ویژه کلانتری است بپردازد. بر همین اساس محقق به دنبال پاسخ به این پرسش اساسی بوده که آیا بین توانمندی مدیریتی رؤسای کلانتری‌ها تهران بزرگ و پیشگیری از جرم رابطه وجود دارد؟ پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی با همبستگی و تلفیق دو شیوه کیفی و کمی صورت گرفته است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام رؤسای کلانتری‌های تهران بزرگ و مسئولان و سرکلانتران تهران بزرگ به تعداد 97 نفر در سال 1389 بوده است که روایی پرسشنامه به روش اعتبار محتوایی و با بهره‌گیری از نظر استادان و پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ (73%) صورت پذیرفته است. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش و انجام آزمون‌های آماری نشان می‌دهد که بین توانمندی مدیریتی در سه شاخص مهارت تصمیم‌گیری، مهارت ارتباطی و وظیفه کنترلی و نظارتی و پیشگیری از جرائم رابطه وجود دارد، به این معنا که چنانچه رؤسای کلانتری‌ها بتوانند از مهارت وتوانمندی خود به نحو مناسب استفاده کنند این امر موجب پیشگیری از جرائم و افزایش کارآمدی و اثربخشی رؤسای کلانتری‌ها و به تبع آن افزایش احساس امنیت عمومی و ارتقا رضایت عمومی و کاهش جرائم خواهد شد.