تنظیم بهینه رله دیستانس با در نظر گرفتن عدم قطعیت‌ها

Abstract

در این مقاله یک روش بهینه‌سازی برای تعیین تنظیم نواحی حفاظتی رله دیستانس با در نظر گرفتن عدم قطعیت‌ها ارائه شده است. امپدانس دیده‌شده توسط رله دیستانس به عوامل زیادی از جمله شرایط وقوع خطا، تغییر ساختار شبکه، خطای اندازه‌گیری و شرایط بهره‌برداری وابسته است؛ بنابراین، در بسیاری از موارد امکان تنظیم رله با حضور این عوامل به‌طوری که هماهنگی و حساسیت کامل برقرار باشد، امکان‌پذیر نیست. در این مقاله ضرایب حساسیت و هماهنگی به‌ترتیب بر اساس تعداد عملکردها به‌ازای خطاهای داخل و خارج ناحیه به‌صورت نسبی تعریف شده است. سپس مسئله تنظیم رله دیستانس به‌صورت یک مسئله بهینه‌سازی مدل گردیده که تابع هدف آن، مجموع وزن‌دار ضرایب حساسیت و هماهنگی است. همچنین با توجه به این‌که هر عدم قطعیت توسط تابع توزیع احتمالی متفاوتی مدل‌سازی شده است، از روش شبیه‌سازی مونت‌کارلو برای اعمال آن عدم قطعیت‌ها استفاده شده است. از الگوریتم ژنتیک برای حل مسئله بهینه‌سازی استفاده گردیده است. در انتها، روش اشاره‌شده به شبکه دارای 14 شین IEEE اعمال گردیده و تنظیمات به‌دست‌آمده با نتایج روش سنتی مقایسه شده است. همچنین اثر تغییر وزن ضریب حساسیت و هماهنگی بر تنظیمات نواحی مختلف رله دیستانس بررسی و تحلیل گردیده است.