ارزیابی و مقایسه پتانسیل های اقلیمی چابهار و شیراز جهت توسعه فعالیت های گردشگری

Abstract

امروزه وابستگی گردشگری به آب و هوا در جایی که مسافرت به قصد تعطیلات و بر اساس آگاهی از جذابیت و قابلیت اطمینان از شرایط آب و هوایی انجام می گیرد، مشخص شده است. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی و مقایسه شرایط اقلیمی در طول سال برای گردشگری و گذران اوقات فراغت در شهر چابهار و شیراز می باشد. برای انجام این تحقیق از داده های مجموع بارش ماهانه، میانگین دما، میانگین ساعات آفتابی، میانگین سرعت باد، میانگین رطوبت نسبی، میانگین حداقل رطوبت نسبی و میانگین حداکثر دمای ایستگاه های چابهار و شیراز که به صورت ماهانه و در یک دوره آماری ۴۰ ساله اخذ شده اند، استفاده شده است. روش انجام این تحقیق، بر اساس شاخص اقلیمی توریست میسکو ویسکی (TCI) می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد در شهر چابهار شرایط اقلیمی برای گذران اوقات فراغت و فعالیت های گردشگری در فصول سرد (زمستان و پاییز) مطلوب بوده و انجام این فعالیت ها در این فصول از نظر اقلیمی با مشکل مواجه نمی باشد. ماه های ژانویه و فوریه از نظر شاخص اقلیمی توریست بهترین زمان برای گردشگری و گذران اوقات فراغت در شهر چابهار می باشد. در شهر شیراز بهترین فصول برای گردشگری بهار و پاییز می باشد و ماه های آوریل، مه و اکتبر از نظر اقلیمی برای گردشگری دارای شرایط ایده آل می باشند.