اولویت بندی و سطح استراحتگاه‌های گردشگری بین‌راهی

Abstract

طبق آمارهای ارگانهای ذیربط غالب مسافرتهای گردشگری از طریق زمین و غالباً بهوسیله<br />اتومبیلهای شخصی است . این امر سرمایهگذاری در بخش استراحتگاههای گردشگری بینراهی،<br />خصوصاً در منطقهای شمالی کشور که از امکانات طبیعی و بالقوه بهرهمند است را کاملاً توجیه میکند،<br />لیکن فقدان طرح توسعه بر اساس چارچوب مشخص اولویتدهی مستدل و علمی پس از احداث و<br />بهرهبرداری این مجموعهها کاملاً محسوس است.<br />بهطور قطع بررسی موضوع و جهتدهی به اعتبارات سرمایهای که در این راستا هزینه میشود،<br />اهمیت ویژهای دارد لیکن به مواردی چون کاهش تصادفات و حوادث بین جادهای، افزایش کیفیت<br />سفر و توسعه صنعت گردشگری برای عموم مردم از جمله نتایج توسعه اندیشیده شده این استراحتگاهها<br />میتواند باشد.، ایجاد مشاغل جدید و برنامهریزی جهت هدفمندی اوقات فراغت نیز اشاره کرد.<br />در این پژوهش نخست با بررسی وضع موجود و ارائه نقاط جدید پیشنهادی ، به عوامل اصلی<br />اولویتدهی به مراکز استراحتگاهی بینراهی پرداخته شده و در نهایت با اشاره به سابقه مطالعات انجام<br />شده در این زمینه سه سطح اصلی برای استراحتگاهها معرفی و 3 ضریب وزنی برای سطوح مذبور پیشنهاد<br />1 بر اساس (AHP) و در نهایت جدول اولویتدهی استراحتگاهها از طریق روش تحلیل سلسله مراتبی<br />نقاط پیشنهادی و موجود ارائه شده است. مسلماً با توجه به ضرورت و پیچیدگی موضوع یک مقاله<br />پاسخگوی تام و کامل تمامی مسائل موجود در این زمینه نمیباشد لیکن در این پژوهش سعی شده است<br />تا با انتخاب روشی بهینه به گشایش یک افق جدید در زمینه توسعه و ترویج خدمات گردشگری در<br />جهت ساماندهی بخش مهمی از اعتبارات گردشگری دست یافت.