ارزیابی عوامل موثر در بهبود رقابت پذیری در صنعت گردشگردی ایران با استفاده از رویکرد MCDM هیبریدی

Abstract

ضرورت توجه به توان رقابتی مقاصد گردشگری معلول فضای رقابتی به وجودآمده در صنعت گردشگردی بین‌المللی است. هدف اصلی بسیاری از مقاصد گردشگردی دنیا، افزایش توان رقابتی است که منجر به حفظ و افزایش سهم بازار می شود. از اینرو پژوهش حاضر سعی کرده با استناد به تئوریهای نوین رقابت-پذیری در صنعت گردشگردی ایران با استفاده از رویکرد MCDM هیبریدی، به ارزیابی عوامل موثر در بهبود رقابت‌پذیری در این صنعت و ارائه راهکارهای مناسب برای آن می‌پردازد. با توجه به تعدد معیارهای ارزیابی کمی و ماهیت فازی بودن معیارهای کیفی، لذا در این پژوهش، به منظور ارزیابی و انتخاب راهکارهای مناسب از یک رویکرد ترکیبی MCDM هیبریدی مبتنی بر فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی و ویکور فازی استفاده شده است. نمونه آمای پژوهش را 15 نفر از خبرگان و متخصصان مرتبط با صنعت توریسم ایران تشکیل داده‌اند. بر اساس مطالعات صورت گرفته، معیارهای اصلی در این تحقیق چارچوب قانونی، محیط کسب و کار و زیرساخت و منابع انسانی و فرهنگی می‌باشند که هر یک به نوبه خود شامل زیرمعیارهایی می‌باشند. نتایج این تحقیق نشان‌دهنده آن است که در بین عوامل موثر بر بهبود رقابت‌پذیری، افزایش کیفیت مقاصد گردشگریبالاترین اولویت را داشته است.