بررسی کارایی روش تبرید تدریجی و بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها در بیشینه سازی سفتی سازه های دو بعدی
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
2.947 مگابایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textیادداشت پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
هدف از این پژوهش بهینه‌سازی سازه‌های دو بعدی با روش بهینه‌سازی تبرید تدریجی و بررسی معایب و مزایای آن نسبت به روش بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها است. سه مثال در این پژوهش مطرح‌شده که عبارت‌اند از صفحه مربعی، صفحه مستطیل شکل و تیر با تکیه‌گاه ساده معروف به ام‌ب‌ب. این مثال‌ها با حالت‌های مختلف بارگذاری و با در نظر گرفتن تعداد المان‌های متفاوت در ضخامت حل شده‌اند. برای داشتن یک طرح بهینه عملی، در هر دو روش از به وجود آمدن شکل شطرنجی در فرایند طراحی بهینه جلوگیری شده است. در مسئله صفحه مربعی در بهترین حالت جواب تبرید تدریجی حدود 7% هتر از جواب بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها است. در صفحه مستطیل شکل، جواب تبرید تدریجی حدود 4% بهتر از جواب بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها می‌باشد. در تیر با تکیه‌گاه ساده ام‌ب‌ب هر چند جواب حاصل از روش بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها حدود 3% بهتر از جواب حاصل از روش تبرید تدریجی است ولی ساختار شکل بهینه هر دو روش بسیار شبیه است. این شباهت در تمامی مثال‌ها به طور قابل‌ملاحظه‌ای دیده می‌شود. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که روش تبرید تدریجی یک روش توانمند برای بهینه‌سازی سازه‌های دو بعدی است.
کلید واژگان
روش تبرید تدریجیبهینهسازی تکاملی سازه‌ها
سازه‌های دو بعدی
سفتی
شماره نشریه
4تاریخ نشر
2017-01-201395-11-01
ناشر
رئیس دانشکده فنی مهندسی مکانیکUniversity of Tabriz
سازمان پدید آورنده
کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایراناستاد، گروه مهندسی مکانیک، مرکز پژوهشی مهندسی تولید ناب، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
