تحلیل جایگاه پیرانشهر بر اساس شاخص‌های استراتژی توسعه شهری

Abstract

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی شهر پیرانشهر بر اساس اصول چهارگانه استراتژی توسعه شهری و شاخص‌های آن است تا با دیدی مشارکتی و با مشارکت ساکنان و ذی‌نفعان پیرانشهر به سؤال اصلی پژوهش که "آیا شاخص‌های استراتژی توسعه شهری در پیرانشهر در وضع مطلوبی قرار دارد؟"، پاسخی از دیدِ ساکنان این شهر داده شود. روش پژوهش توصیفی‌ ـ ‌تحلیلی و روش جمع‌آوری داده‌ها نیز به صورت میدانی با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده که بدین‌ترتیب، داده‌های تحقیق از سه گروه جامعه آماری یعنی شهروندان، مسوولین و نخبگان، جمع‌آوری و جهت تحلیل این داده‌ها از نرم‌افزارهای SPSS و Lisrel استفاده شده است. همچنین برای تصویرسازی داده‌ها نرم‌افزار ArcGis به‌کار رفته است. نتایج نشان می‌دهد که میانگین کلی گروه‌هایِ شهروندان، مسوولین و نخبگان به‌ترتیب معادل 42/2، 31/2 و 15/2 بوده و هر سه گروه وضعیت پیرانشهر را به‌لحاظ برخورداری از شاخص‌های CDS مطلوب ارزیابی نکرده‌اند. تفاوت دیدگاه گروه‌ها با استفاده از آزمون مانووا حاکی از تفاوت معنادارِ دیدگاه گروه‌های شهری دارد، به گونه‌ای که بین دیدگاه گروه‌ها در رابطه با همۀ شاخص‌های CDS به‌جز شاخص "حکمروایی" تفاوت معناداری وجود دارد. استنباط آماری مدل معادلات ساختاری در رابطه با معنی‌داری تفاوت‌ها و اثرگذاری متغیرها بر یکدیگر نیز نشانگر آنست این نسبت در مدل گروه "شهروندان" به صورت "رابطه‌ منفی" در ضریب همبستگی بین شاخص‌های CDS ارزیابی شده است که ناشی از تمرکزگرایی شدید اداری و مدیریتی، کم‌توجهی به یکپارچگی نهادهای حکومتی و نبود نظام مناسب رقابتی و بانکی بودن است که سبب تفاوت معنی‌دار بین محلات شهری در سطح توسعه شهری شده است. در نهایت بر پایۀ استدلال آماری آزمون کروسکال‌والیس، محله "فرهنگیان" با بیشترین میانگین رتبه‌ای (18/255) در رتبه‌ اول قرار دارد و بنابراین، این‌گونه استنباط می‌شود که ساکنان محلات پیرانشهر در رابطه با وضعیت شاخص‌های CDS دیدگاه متفاوتی داشته‌اند.