بررسی رابطه بین ویژگی‌های فردی زنان و مشارکت آنان در فرایند توسعه روستایی (مطالعه موردی: دهستان درزآب – شهرستان مشهد)

Abstract

روند تحول مشارکت زنان روستایی ایران در طول دهه‌های اخیر با فراز و نشیب‌هایی همراه بوده است. تصور بر این است که ویژگی‌های فردی زنان روستایی نقش بارزی در مشارکت یا عدم مشارکت زنان روستایی در فرایند توسعه ایفا می‌نماید. در این مقاله تلاش شده تا میزان ارتباط ویژگی‌های فردی و مشارکت زنان در فرایند توسعه‌ نواحی روستایی بررسی گردد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و همبستگی است که بخش عمده‌ای از داده‌های آن بر اساس مطالعات میدانی و با روش نمونه‌گیری (کوکران) از سطح 250 خانوار نمونه‌ منطقه جمع‌آوری شده است. یافته‌های مطالعه بر اساس نتایج به دست آمده از آزمون‌های همبستگی پیرسون نشان می‌دهد که ارتباط معنی‌داری بین ویژگی‌های فردی و مشارکت‌پذیری زنان روستایی وجود ندارد، اما بر اساس آزمون ویلکاکسون رابطه‌ معنی‌داری بین سن، درآمد ماهیانه‌ و انواع مشارکت زنان روستایی در منطقه مورد مطالعه وجود دارد. در توزیع فضایی رابطه بین عوامل فردی متأثر از دیدگاه زنان روستایی و مشارکت در چهار روستا همبستگی مستقیم و نسبتاً کاملی وجود دارد. با توجه یافته‌ها، راهکارهایی شامل تجهیز و سرمایه گذاری در امور اقتصادی روستاها، آموزش زنان و دختران روستایی، تشکیل بانک اطلاعاتی برای شناسایی قابلیت‌های زنان روستایی، ارتقای آگاهی‌های آنان نسبت به حقوق، توانمندی‌ها و استعدادهای خود و مزایای مشارکت در جامعه از طریق آموزش و رسانه‌های گروهی و غیره پیشنهاد می­شود.