عملکرد و اجزای عملکرد برنج در کشت تناوبی با شبدر تحت تاثیر کود نیتروژن و پتاسیم

Abstract

اهداف: برای استفاده بهینه از منابع موجود خاک، حفظ اراضی شالیزاری برای کشت برنج، جلوگیری از تغییر کاربری آنها و از طرف دیگر بهبود وضع معیشتی کشاورزان، باید به کشت دوم گیاهانی مانند شبدر بعد از برداشت برنج روی آورد تا به عنوان یکی از روش‌های افزایش درآمد، ضمن ایجاد اشتغال، موجب افزایش تولید و پایداری درآمد اراضی شالیزاری شود. مواد وروش‌ها: این آزمایش در قالب کرت‌های دوبارخرد شده با طرح پایه بلوک‌های کاملاً تصادفی در سه تکرار در سال 1398 در منطقه لوندویل آستارا اجرا شد. عامل اصلی شامل کود نیتروژن با پتاسیم در سه سطح 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار و عامل فرعی شامل پخش شبدرها در سه زمان مختلف مراحل رشد برنج که شامل بعد از گلدهی، قبل از برداشت، بعد از برداشت و عامل فرعی فرعی نیز شامل ارقام شبدر برسیم و ایرانی و یک تیمار بدون کشت شبدر بودند. رقم برنج مورد استفاده در این آزمایش رقم هاشمی بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که اثر متقابل تیمارها بر ارتفاع و عملکرد شلتوک گیاه برنج معنی‏دار بود. مقایسه میانگین اثرات متقابل نشان داد که بیشترین عملکرد شلتوک در هکتار در شرایط کاربرد 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و پتاسیم در مرحله پخش شبدرها بعد از برداشت برنج و از رقم شبدر ایرانی به دست آمد. نتیجه‌گیری: استفاده از کود نیتروژن و پتاسیم در تناوب زراعی برنج با شبدر به دلیل تثبیت بیولوژیک نیتروژن و استفاده بهینه از منابع موجود در خاک سبب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد گیاه برنج شد.