بررسی فرایند دلبستگی کودکان به محله با استفاده از شیوه عکاسی توسط ساکنین؛ مطالعه محله ‏گلسار شهر رشت ‏

Abstract

وجود رابطه مثبت با محله تا حد زیادی به سلامت روانی و جسمانی ساکنین کمک می نماید. احیاء نقش محله­های شهری و ارتقاء جایگاه آن­ها در زندگی شهروندان در گرو شناختی عمیق از محتوی رابطه فرد با محله است. با­توجه به اهمیت محله در شکل دهی پایه­های هویت مکان در کودکان و همچنین تربیت نسل­های آتی، مقاله حاضر به بررسی فرایند دلبستگی کودکان به محله می‌پردازد. مقاله حاضر از روش­های کیفی برای دستیابی به هدف خود بهره می­برد. برای این کار از شیوة عکاسی توسط ساکنین استفاده می­گردد. به این ترتیب بعد از ارائه توضیحات لازم به کودکان از آن­ها خواسته شد عکس­هایی از مکان­ها، ویژگی­ها، افراد و یا هرچیز مورد علاقه خود در محله تهیه نمایند. سپس در جلسات مصاحبه عمیق انفرادی از آن­ها خواسته شد راجع به هر عکس توضیحاتی ارائه دهند و زندگی خود و خانواده در محله را شرح دهند. نتایج نشان می­دهد بازی، طبیعت، خدمات و تسهیلات و منظر محله ارکان اصلی در مدل دلبستگی کودکان به محله هستند. همچنین می توان گفت ابعاد اجتماعی و کالبدی در هر یک از زمینه های موضوعی-معنایی فوق به هم آمیخته بوده و قابل تفکیک نیستند. بنابراین، اقدامات شهرسازی در این محله باید به گونه­ای صورت پذیرد که به­صورت هم­زمان کودکان را هم با ابعاد کالبدی و هم با ابعاد اجتماعی درون محله درگیر نماید. حفظ و احیاء مفهوم محله در شهر­های کشور زمانی ممکن خواهد بود که کودکان در شهر­های مختلف این مفهوم را تجربه و زندگی کرده باشند.