مبارزه با تأمین مالی تروریسم و جایگاه آن در اسناد بین‌المللی با نگاهی به سیاست جنایی دو کشور ایران و عراق

Abstract

پدیده تروریسم همچنان تهدید بزرگی برای صلح و ثبات امنیت در کشورها به شمار می رود. همچنین غلبه بر این پدیده مجرمانه نیازمند رویکردی پایدار از جانب همه کشورها و سازمانهای ملی، بین المللی و منطقه ای میباشد، تا با اتخاذ تدابیری جدی و عملی گام بزرگی در جهت تضعیف، انزوا و فلج کردن تواناییها و فعالیتهای تروریستی برداشته شود. یکی از راههای مهم مبارزه با این پدیده مجرمانه، مبارزه با تأمین مالی آن است. به این منظور کشورها خود بطور مستقیم یا با همکاری سازمان ملل متحد مبادرت به تهیه اسناد و مقرراتی جهت مسدود کردن راههای تأمین مالی تروریسم نمودهاند. از جمله آنها میتوان به قطعنامهها، به ویژه قطعنامه 1373 شورای امنیت مصوب 2001، کنوانسیون بینالمللی مبارزه با تأمین مالی تروریسم 1999تدوین شده توسط سازمان ملل متحد، توصیههای گروه ویژه اقدام مالی (گروه هفت) اشاره نمود. در این راستا می-توان بیان کرد که دو کشور ایران و عراق علاوه بر عضویت در بسیاری از کنواسیونهای بین المللی مبارزه با تأمین مالی تروریسم، اقدام به اتخاذ تدابیری نمودهاند. همچنین قوانین و مصوبات داخلی متعددی در هر یک از این کشورها نیز به تصویب رسیده است که در پژوهش حاضر به بررسی آن خواهیم پرداخت.