مقایسه تأثیر تمرین های استقامتی و مقاومتی بر بیان ژن های وابسته به پیری در بافت احشایی موش های صحرایی چاق

Abstract

زمینه: تنظیم مثبت نشانگرهای مرتبط با پیری در بافت چربی، اختلال در بافت چربی را به همراه دارد. به نظر می‌رسد فعالیت ورزشی، در بیان ژن‌های مرتبط با پیری اثرگذار است.هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر تمرین استقامتی و مقاومتی بر بیان ژن‌های مرتبط با پیری در بافت چربی احشایی موش‌های صحرایی چاق می‌باشد.روش پژوهش: در این پژوهش تجربی، 24 سر رت نر چاق، به سه گروه تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته به فعالیت پرداختند. تمرین گروه استقامتی، شامل دویدن بر تردمیل به صورت مداوم و تمرین گروه مقاومتی شامل، بالا رفتن از نردبان مقاومتی بود. در همین زمان، گروه کنترل هیچگونه تمرینی نداشت. میزان بیان ژن‌های P53 ، P16وIL-6 در بافت احشایی موش‌های صحرایی چاق اندازه‌گیری شد و داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ ارزیابی شدند.یافته ها: یافته‌‌های پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر بیان ژن‌های P53 ، P16وIL-6 ، در گروه‌های تمرین استقامتی (001/0= p،006/0=p، 001/0=p) و تمرین مقاومتی (001/0= p،038/0=p، 001/0=p) نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت. همچنین تفاوت معنی‌داری در میزان بیان ژن‌ها، بین گروه‌های تمرینی مشاهده نشد (439/0= p، 584/0= p،300/0=p).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر به نظر می‌رسد، تمرین استقامتی و مقاومتی در کاهش بیان ژن‌های مرتبط با پیری نقش دارند؛ که این اثرگذاری در تمرینات استقامتی و مقاومتی تفاوتی نداشت.