شناسایی موانع زیرساختی اعمال مدیریت دانش در کلانتری‌های شهر قزوین

Abstract

امروزه دانش چرخ‌های اقتصادی کشورها را به حرکت درمی‌آورد و نگرش نسبت به دانش دانشگاهی و تجارت در سراسر دنیا تغییر کرده است. در همه سازمان‌ها، چه آموزشی و عملی و چه سازمان‌های برای افزایش اثربخشی و توان رقابتی خود به سمت دانش و فرآیندهای مدیریت دانش روی آورده‌اند. رقابت جهانی، کم شدن کاربرد نیروی انسانی و افزایش کاربرد فناوری در انجام امور، کم شدن زمان لازم برای تجربه و کسب دانش، از دست دادن دانش در اثر خروج کارکنان و ... سبب شده تا سازمان‌ها جهت باقی ماندن در عرصه جهانی به مدیریت دانش روی‌آورند. در این مقاله توصیفی پیمایشی، با استفاده از پرسشنامه، هفت عامل «ساختار، فرایندهای داخلی، فناوری، منابع انسانی، اندازه‌گیری و رهبری » جهت استقرار مدیریت دانش در کلانتری شهر قزوین موردبررسی قرارگرفته است. جامعه آماری مقاله حاضر را کلیه کارکنان کلانتری‌های شهر قزوین تشکیل داده‌اند. روش نمونه‌گیری خوشه‌ای – تصادفی بوده و برای حجم نمونه از جدول کرجسی و مورگان استفاده شد. یافته‌ها تحقیق نشان‌دهنده این مطلب است که کلانتری‌های موردمطالعه فاقد زیرساخت مناسب استقرار مدیریت دانش بوده و به ترتیب عوامل اندازه‌گیری فناوری اطلاعات، منابع فرهنگی، سازمانی و منابع انسانی از مهم‌ترین موانع مدیریت دانش می‌باشند؛ و برای پیاده‌سازی مدیریت دانش در این مراکز نیاز به تقویت این زیرساخت‌ها به ترتیب اولویت خواهد بود.