اثر پاکلوبوترازول و کلسیم در افزایش تحمل به سرمازدگی دانهال‌ها و درختان پسته

Abstract

به منظور ارزیابی اثر پاکلوبوترازول، کلسیم و دما بر مقاومت به سرمازدگی دانهال­های پسته (رقم اکبری)، آزمایشی در شرایط گلخانه و باغی در قالب طرح کاملأ تصادفی به صورت فاکتوریل با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل پاکلوبوترازول (0، 75 و 150 میلی­گرم بر لیتر)، کلسیم (0، 3 و 6 گرم بر لیتر از منبع کلات کلسیم) و دما (0، 2- و 4- در گلخانه و 0، 2- و 4+ درجه سلسیوس در باغ) بودند. نتایج نشان داد که با کاهش دما کلروفیل کل و کاروتنوئید کاهش یافت، ولی مصرف توأمان پاکلوبوترازول و کلسیم مقدار این پارامترها را نسبت به شاهد افزایش داد. هم­چنین با کاهش دما میزان نشت یونی افزایش پیدا کرد در حالی که کاربرد پاکلوبوترازول و کلسیم میزان این پارامتر را نسبت به دانهال­های شاهد کاهش داد. اندازه­گیری پارامترهای تنظیم کننده­ اسمزی نشان داد، با کاهش دما غلظت نشاسته و پروتئین محلول در برگ کاهش یافت. لیکن با مصرف توأمان تیمارهای پاکلوبوترازول (150 میلی‏گرم بر لیتر) و کلسیم (6 گرم بر لیتر) در دمای 4- درجه سلسیوس، غلظت پرولین، فنل کل، قندهای محلول، نشاسته و پروتئین محلول به ترتیب112، 28، 20، 80 و 196 درصد نسب به شاهد افزایش یافت نتایج آزمایش باغی نیز نشان داد که با کاهش دما میزان نشت یونی در میوه­های شاهد افزایش یافت. کاربرد تیمارهای پاکلوبوترازول و کلسیم سبب کاهش نشت یونی گردید، به گونه­ای که کم­ترین درصد نشت یونی در دمای4+، صفر و 2- درجه سلسیوس زمانی مشاهده گردید که پاکلوبوترازول و کلسیم به صورت توأمان و در بالاترین سطوح استفاده شد و میزان نشت یونی به ترتیب 27، 12 و 38 درصد نسبت به میوه­های شاهد کاهش یافت. چنین استنباط می­شود که کاربرد توامان کلسیم و پاکلوبوترازول می‏تواند خسارت ناشی از سرمازدگی را در دانهال ها و درختان پسته کاهش دهد.