مقایسه اثر سویه وحشی سودوموناس مندوسینا و سویه تراریخت با قابلیت تولید ACCدآمیناز بالا بر تحریک جوانه زنی بذر و رشد گیاهان گوجه فرنگی و گندم

Abstract

آنزیم آمینوسیکلوپروپان کربوکسیلات دآمیناز با کاهش تولید اتیلن در گیاه، سبب افزایش رشد می‌گردد. دراین تحقیق، اثر یک سویه تراریخت <em>سودوموناس مندوسینا</em> با توانایی افزایش یافته تولید این آنزیم، بر جوانه‌زنی بذر دو گیاه تک‌لپه و دو‌‌لپه در پتری و نیز تحریک رشد در گلدان بررسی شد. ظروف پتری حاوی بذور گیاهان گوجه‌فرنگی و گندم به 3 گروه 5 تایی تقسیم شدند.عمق آبیاری کاربردی روزانه 10 میلی لیتر برای هر ظرف و شامل سه تیمار آبیاری با آب مقطر، آب حاوی باکتری وحشی و آب حاوی باکتری تراریخت بوده و به‌تدریج طی 5 روز صورت گرفت. جهت ارزیابی اثر باکتری روی تحریک رشد گندم و گوجه‌فرنگی، جوانه‌های هم‌اندازه انتخاب و در سه گروه گلدان شامل شاهد، تیمار با باکتری وحشی و تراریخت کاشته شدند. پس از گذشت 5 هفته از رشد، سه شاخص طول ساقه، طول ریشه و بیومس بررسی گردیدند. در تیمار بذر، طول ساقه جوانه گوجه‌فرنگی تلقیح شده با باکتری تراریخت (تست) 2±50% بیش از طول ساقه شاهد و 3±2/31% بیش از نمونه تلقیح شده با باکتری وحشی بود. طول ریشه نمونه تست1±6/28% بیش از شاهد و بیومس تست3±1/34% بیش از شاهد بود (p<0.05). در تلقیح جوانه، طول ساقه گوجه‌فرنگی تست در گلدان2±50% بیش از طول ساقه شاهد و1±2/31% بیش از نمونه تلقیح شده با باکتری وحشی بود. طول ریشه تست،4±6/28% بیش از شاهد و بیومس تست نیز3±1/34% بیش ازشاهد بود(05/0p<). باکتری <em>سودوموناس مندوسینا</em> تراریخت به‌صورت معنی‌داری سبب تحریک و افزایش رشد بذر و گیاه از نظر طول ساقه، طول ریشه و بیومس گردید. تمام شاخص‌ها اندازه گیری شده در بذر و گیاه گوجه‌فرنگی بیش از گندم بود.