بررسی تاثیر نانوذرات اکسید نیکل بر استرس اکسیداتیو سلولی در ماهی ‏Carassius auratus

Abstract

پرکاربردترین نانوذرات، نانوذرات اکسیدفلزی هستند که باتوجه به کاربرد گسترده در حیطه‌های مختلف و افزایش انتشار آنها، تاثیر بالقوه‌ای بر محیط زیست و موجودات آبزی دارد. این تاثیر به‌واسطه افزایش نسبت سطح به حجم آنها، افزایش واکنش‌پذیری شیمیایی و زیستی می‌گردد که منجر به افزایش تولید رادیکال‌های آزاد، اختلال در اکسیداسیون و احیاء و بروز آسیب اکسیداتیو و بیماری می‌گردد. این پژوهش با هدف بررسی اثر اکسیدانی نانوذره اکسیدنیکل در ماهی Carassius auratus می‌باشد که می‌تواند افق جدیدی را در رابطه با چالش‌های موجود در محیط‌های آبی باز نماید. گروه‌های مورد مطالعه شامل گروه شاهد، گروه تیمار با نانوذره اکسیدنیکل (30میلی‌گرم) می‌باشد. هر تیمار با سه تکرار هرکدام شامل 12ماهی در هر تکرار بودند. پس از پایان دوره نمونه‌های کبد جدا و جهت بررسی آسیب‌های اکسیداتیو جمع‌آوری شدند. سطح تام آنتی‌اکسیدان، MDA، گلوتاتیون و آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی کاتالاز، گلوتاتیون S- ترانسفراز و سوپراکسیددیسموتاز در تمام گروه‌ها اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که تیمار با نانوذره اکسید نیکل سبب کاهش سطح آنتی‌اکسیدان تام و افزایش سطح MDA در گروه تیمار با نانوذره اکسید نیکل شد. این نتایج شواهد محکمی از القای استرس اکسیداتیو سلولی ناشی از قرار گرفتن در معرض نانوذره اکسید نیکل را نشان داد. همچنین با مقایسه تیمارهای کنترل و تیمار نانوذره اکسیدنیکل می‌توان چنین نتیجه گرفت که رویارویی بلندمدت با نانوذره اکسید نیکل می‌تواند موجب تشدید آسیب‌های اکسیداتیو واردشده به بافت کبد ماهیان گردد.