کاربرد نظریه مجموعه های فازی و روش فائو در تناسبو خوشه بندی واحدهای اراضی منطقه مرند برای محصولات آفتابگردان و کلزا

Abstract

افزایش جمعیت و محدودیت اراضی قابلکشت در دهههای اخیر، موجب توجه زیاد به افزایش تولید در واحد سطح و<br />ارزیابی تناسب اراضی شده است. چندین روش از جمله روشهای محدودیت (بیشینه، تعداد و شدت)، پارامتریک (استوری و<br />ریشهدوم) و روش مبتنی بر منطق فازی برای ارزیابی تناسب اراضی ارائهشده است که این روشهای کلاسیک ارزیابی<br />تناسب اراضی، برخلاف روش فازی، قادر به بیان ماهیت پیوسته ویژگیهای خاک نبوده و کلاسهای تناسب اراضی را<br />بهگونهای جمعناپذیر تعریف میکنند. بنابراین استفاده از مجموعههای فازی در مطالعات ارزیابی تناسب اراضی نسبت به<br />روشهای کلاسیک، میتواند به درک بهتری از آن منجر شود. همچنین شبکههای عصبی مصنوعی کوهنن و خوشهبندی<br />فازی میتواند برای تکمیل اطلاعات و تعیین خاکهای همگن استفاده گردد. در این مطالعه بهمنظور مقایسه روشهای فازی و<br />فائو (پارامتریک-ریشه دوم) همبستگی بین شاخص اراضی و عملکرد مشاهدهشده آفتابگردان و کلزا در سطح منطقه ایجاد<br />0) بیشتر / 0 و 617 / شد که همبستگی مذکور برای روش مبتنی بر نظریه مجموعههای فازی (بهترتیب با ضریب همبستگی 709<br />0) بوده است. این نتایج نشاندهنده دقت و پتانسیل بالای کاربری / 0 و 300 / از روش فائو (بهترتیب با ضریب همبستگی 605<br />روش منطق فازی نسبت به روشهای کلاسیک ارزیابی تناسب اراضی هست و این امر ناشی از قابلیت منطق فازی در بیان<br />ماهیت پیوسته فرآیندها میتواند بیان شود. نتایج بهدستآمده نشان داد که خاکرخهای شاهد 1 و 4 بر اساس روش خوشه-<br />بندی واحدهای اراضی همگن هست و این نتایج میتواند در تکمیل اطلاعات استفاده شود.