ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی استان تهران از نظر مصارف کشاورزی با استفاده از مدل‌ استنتاج فازی

Abstract

مدیریت کیفیت آب از مسائل مهم جهانی به شمار می‌رود. در این تحقیق، کاربرد تئوری مجموعه فازی جهت ارزیابی کیفیت آب کشاورزی نشان داده شده است. ارزیابی فازی با استفاده از حدود تعیین شده توسط سازمان‌های مرتبط، سطح اطمینانی جهت قابلیت پذیرش آب برای مصارف کشاورزی ارائه می‌دهد. در این تحقیق به منظور ارزیابی کیفیت آب کشاورزی استان تهران به روش فازی، از 7 پارامتر موثر بر کیفیت آب زیرزمینی شامل نسبت جذب سدیم، کل مواد جامد محلول، درصد سدیم انحلالی، کلرور، سولفات، سدیم، و بی‌کربنات استفاده شده است. بدین منظور از داده‌های کیفی 178 چاه آب‌ زیرزمینی در سال آبی 8۹-138۸ استفاده گردید. با استفاده از مدل کیفی فازی، کیفیت آب زیرزمینی به سه رده مطلوب، قابل قبول و غیر قابل قبول تقسیم شد. نتایج نشان می‌دهد 134 نمونه در رده مطلوب و با سطح اطمینان 5/36% تا 3/76% و 38 نمونه در رده قابل قبول و با سطح اطمینان 7/23% تا 5/54% قرار گرفتند. 6 نمونه باقیمانده نیز در رده غیر قابل قبول و با حداکثر سطح اطمینان 7/28% قرار گرفتند.