شناسایی و رتبه بندی مکانیزم های توسعه استعداد

Abstract

در سازمان­های رقابتی و بسیار متغیر کنونی توجه زیادی به مدیریت استعداد صورت گرفته است. توسعه استعداد یکی از مؤلفه ­های مهم مدیریت استعداد می­باشد. پژوهش حاضر به دنبال شناسایی و اولویت ­بندی مکانیزم­ های توسعه استعداد می­باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و شیوه گردآوری داده­ ها توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، خبرگان دانشگاه و صنعت در حوزه مدیریت استعداد می­ باشد. نمونه­ گیری غیر احتمالی و قضاوتی بود که با استفاده از روش گلوله برفی به تعداد 14 پرسشنامه تکمیل گردید. ابزار جمع آوری داده ها مطالعات کتابخانه ­ای و میدانی که با استفاده از نظرات خبرگان از دو پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. پرسشنامه اول مقایسه زوجی AHP که جهت تحلیل داده­ها، ضریب اهمیت و اولویت معیارهای موثر بر مکانیزم های توسعه استعداد از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP با نرم افزار Expert Choice و پرسشنامه دوم از ماتریس تصمیم گیری TOPSIS برای مشخص کردن اولویت هر یک از مکانیزم­ های توسعه استعداد استفاده گردید. روایی پرسشنامه به صورت محتوایی توسط خبرگان مورد تایید قرار گرفت و پایایی نیز به وسیله نرخ ناسازگاری0.03 که با توجه به استاندارد روشAHP کمتر از 0.1 بود، مورد تایید قرار گرفت. یافته­ ها بیان­گر آن است، که معیار قدرت انتقال بیشتر(دانش، نگرش، مهارت، رفتار) از نظر خبرگان جایگاه بالاتر نسبت به دیگر معیارها و معیار کاهش هزینه کمترین اهمیت را در بین معیارها داشت. مکانیزم­ های مربیگری، استاد-شاگردی و مشارکت در پروژه در میان سایر مکانیزم­ ها رتبه اول تا سوم را به خود اختصاص داد و همچنین مکانیزم روش­های مبتنی بر ارائه جایگاه آخر را در میان مکانیزم­های توسعه استعداد گرفت.