بررسی نوسانات عمق آب زیرزمینی در دشت ملایر

Abstract

مدل­سازی نوسانات سطح آب زیرزمینی به­عنوان یک سری زمانی دارای پیچیدگی و عدم قطعیت در مولفه­های آن است که در این بررسی مطالعه گردید. بدین منظور از متغیرهای زمانی عمق آب زیرزمینی در 22 حلقه چاه پیزومتری و بارش سه ایستگاه باران­سنجی در آبخوان دشت ملایر طی 19 سال (1386-1368) استفاده شد. روند در سری داده­های ماهانه، فصلی و سالانه یاد شده با اعمال آزمون ناپارامتریک تخمین­گر سن[1] (<em>Q_med</em>) محاسبه و برمبنای قیود تعریف شده، تفسیر و زمان آغاز شدت و جهت روند با به­کارگیری آزمون گرافیکی من­کندال[2] انجام شد. مثبت بودن شیب روندها به­معنای افت عمق آب زیرزمینی و کاهش حجم ذخایر آبخوان دشت ملایر است. نتایج نشان داد در مقیاس زمانی ماهانه در 5/79 درصد چاه­های مورد مطالعه، روند دارای شیب مثبت معنی­دار شد. شیب در3/16 درصد مثبت و در 2/4 درصد منفی گردید. در مقیاس زمانی فصلی 7/80 درصد روندها شیب مثبت معنی­دار داشت و در 8/14 درصد بقیه شیب مثبت و 5/4 درصد شیب منفی بدست آمد. در مقیاس زمانی سالانه محاسبات نشان داد روند در بیشتر چاههای مطالعه شده (8/81 درصد) روند دارای شیب مثبت معنی­دار بود. از 2/18 درصد بقیه 6/13 درصد با شیب مثبت و غیرمعنی­دار در 6/4 مابقی با شیب منفی غیرمعنی­دار مواجه شدند. در مجموع رفتار روند چاه­های پیزومتری در جهت افت عمق آب زیرزمینی است که بیان­گر وضعیت نامطلوب حاکم بر آبخوان است. <br clear="all" />

[1] Sen's estimator

[2] Mann-Kendall