تأثیر کودهای زیستی و شیمیایی فسفر بر شاخص¬های رشد و عملکرد ذرت دانه¬ای تحت شرایط کم آبیاری در منطقه کرج

Abstract

به منظور بررسی تأثیر کود زیستی و شیمیایی فسفر بر روند شاخص­های رشد، عملکرد زیستی و عملکرد دانه ذرت تحت شرایط کم آبیاری در منطقه کرج، آزمایشی به صورت کرت­های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری (آبیاری کامل و کم آبیاری) در کرت­های اصلی، کود زیستی فسفاته (کاربرد توأم باکتری <em>سودوموناس فلورسنس</em> و قارچ میکوریز، کاربرد قارچ میکوریز، کاربرد باکتری <em>سودوموناس فلورسنس</em> و شاهد) در کرت­های فرعی و کود شیمیایی فسفر (سوپر فسفات تریپل، سنگ فسفات و شاهد) در کرت­های فرعی فرعی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که حداکثر شاخص سطح برگ معادل 9/3 با 1350 درجه روز رشد و سرعت رشد محصول معادل 4/3 گرم بر مترمربع بر درجه روز رشد پس از 1150 درجه روز از تیمار کاربرد توأم قارچ میکوریز آربسکولار و باکتری <em>سودوموناس فلورسنس</em> در شرایط آبیاری کامل بدست آمد. در کل، کاربرد قارچ میکوریز آربسکولار و باکتری <em>سودوموناس فلورسنس</em> نسبت به شاهد باعث افزایش شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و در نهایت عملکرد زیستی و عملکرد دانه ذرت در هر دو شرایط آبیاری کامل و کم آبیاری گشت. همچنین کاربرد توأم قارچ و باکتری به ترتیب باعث افزایش 1/5 و 7/11 درصدی شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول در شرایط مصرف سوپرفسفات تریپل نسبت به سنگ فسفات گشت. عملکرد دانه و عملکرد زیستی نیز به ترتیب به میزان 15 و 6/13 درصد، در کاربرد توأم قارچ میکوریز و باکتری <em>سودوموناس فلورسنس</em> همراه با مصرف سوپر فسفات تریپل نسبت به تیمار کاربرد توأم این ریزجانداران همراه با مصرف سنگ فسفات بیشتر بود. در کل نتایج این آزمایش نشان داد که کاربرد قارچ میکوریز آربسکولار و باکتری <em>سودوموناس فلورسنس</em> باعث کاهش اثرات منفی ناشی از تنش رطوبتی بر صفات مورد بررسی گردید. همچنین کاربرد این ریزجانداران در تلفیق با کودهای شیمیایی فسفر منجر به افزایش شاخص­های رشد و عملکرد دانه و کاهش مصرف کودهای شیمیایی فسفر گردید.