تاثیر روشهای مختلف خاکورزی و کاشت بر رطوبت خاک و عملکرد گلرنگ در تناوب با گندم در مناطق دیم
(ندگان)پدیدآور
اصغری میدانی, جلیلکریمی, اسماعیلپورمحمد, علیرضانوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
عملیات خاکورزی با هدف بهبود شرایط جوانهزنی، تسهیل توسعه ریشه و نهایتاً بهبود رشد گیاه و افزایش عملکرد انجام میشود. این تحقیق برای بررسی تاثیر روشهای مختلف خاکورزی بر عملکرد گلرنگ در شرایط دیم آذربایجانشرقی به مدت 3 سال زراعی اجرا گردید. این تحقیق با 4 تیمار و 4 تکرار بر اساس طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در موسسه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه در خاک با بافت لوم رسی با چهار تیمار: :T1شخم با گاوآهن برگرداندار به عمق 20 سانتیمتر در پاییز + دستپاشی کود و بذر و پوشانیدن با هرس بشقابی در بهار (شاهد)، :T2 کاشت مستقیم با خطیکار در بهار، T3 : استفاده از خاک همزن در پاییز و کاشت با خطیکار در بهار، :T4 شخم با گاوآهن قلمی در پاییز + استفاده از هرس بشقابی در پاییز + کاشت با خطیکار در بهار انجام گرفت. نتایج حاصله گویای تاثیر معنیدار تیمارهای خاکورزی بر رطوبت و جرم مخصوص ظاهری خاک و پیامد آن بر عملکرد گلرنگ در شرایط دیم بود. بیشترین عملکرد دانه گلرنگ با میانگین 929/0 تن در هکتار مربوط به تیمار T4و کمترین عملکرد دانه به میزان 564/0 تن در هکتار مربوط به تیمارT1 (شاهد) بود. بر مبنای نتایج همبستگی ساده، ارتفاع بوته و تعداد غوزه در بوته به عنوان عوامل با حداکثر تاثیرگذاری در این افزایش عملکرد شناخته شدند. جرم مخصوص ظاهری خاک و رطوبت وزنی خاک نیز از تیمارهای خاکورزی متاثر شده و تغییرات معنیداری را در سطح 1 درصد نشان دادند. به طوری که در عمق 30-0 سانتی متری کمترین مقدار جرم مخصوص ظاهری (158/1 گرم بر سانتیمتر مکعب) و بیشترین میزان رطوبت وزنی خاک به میزان 76/23 و 56/20 درصد به ترتیب در مراحل ساقهدهی و غوزهدهی کامل گلرنگ در تیمار T4مشاهده گردیدند، در حالیکه بیشترین جرم مخصوص ظاهری (259/1 گرم بر سانتیمتر مکعب) و کمترین مقادیر درصد رطوبت وزنی خاک 96/20 و 13/18 به ترتیب در مراحل فوق به تیمار T1تعلق داشت.
کلید واژگان
تناوب زراعیخاک¬ورزی
رطوبت خاک
گلرنگ
مناطق دیم
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2013-04-211392-02-01
ناشر
دانشگاه تبریزUniversity of Tabriz