بررسی نیاز عشق در شخصیّت رودابه و منیژه براساس نظریة روان‌شناختی مزلو
نوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
شاهنامه اثری است که شخصیّت‌ها با توجّه به کارکردشان در آن حضور می‌یابند. بخش‌هایی از این کتاب به مفاهیم غنایی از جمله عشق اختصاص دارد که پرجاذبه‌ترین مفهوم است. این مقوله موضوع مشترک داستان‌های غنایی با نیازهای مطرح‌شده در نظریة روان‌شناختی مزلو است. از نظر مزلو عشق می‌تواند رشد شخصیّت شود. در عاشقانه‌هایی که در شاهنامه روایت می‌شود، زنان نقش مؤثّری در پیشبرد روایت عاشقی دارند. در این پژوهش کوشیده شده است، مفهوم عشق در کنش رودابه و منیژه از دلدادگان شاهنامه بر اساس این نظریه، مورد بررسی قرار گیرد. اینکه رودابه و منیژه در بررسی با الگوی مزلو در عشق چه جلوه وشخصیّتی پیدا می‌کنند، پرسش اصلی این پژوهش است. عشق رودابه عشقی متعالی و کمال‌گراست و زیبایی جسمانی و معنوی را توأمان در نظر دارد و به واسطة آن، به مؤلّفه‌هایی از جمله خودانگیختگی، فرهنگ‌ناپذیری و درک روشن از واقعیات متّصف می‌شود. عشق منیژه، ابتدا بر پایة زیبایی‌های ظاهری شکل می‌گیرد و در ادامه با تحوّل بنیادین در شخصیّت او به مراتبی فراتر در عشق می‌رسد. روش این پژوهش مقایسه‌ای تحلیلی است و نیاز عشق در هرم مزلو و خویش کاری‌های رودابه و منیژه و شاخص‌های رفتاری این دو در این زمینه مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفته‌اند.
کلید واژگان
شاهنامهرودابه
منیژه
مازلو
عشق
شماره نشریه
40تاریخ نشر
2023-05-221402-03-01
ناشر
دانشگاه سیستان و بلوچستانUSB-sistan and balouchestan university
سازمان پدید آورنده
دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد، ایران.استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد، ایران
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد، ایران
شاپا
2008-57372538-5011
